Ye’s mi? Pes Etmek Yok “Ye’s öğle bataktır ki, Düşersen boğulursun; Azmine sarıl sımsıkı Bak ne olursun.” Şair Mehmet Akif yıkılmış, çökmüş bir devletin, kalbi büyük şairidir. Her şeyi bitmiş bir devletin örf ve adetlerine kalben ve ruhen tutkun bir şairi. O her şeyin bittiği koca bir devletin çöktüğü noktada ki çöken sadece devlet değil temsil ettiği değerler idi. Osmanlı sadece bir ırkın devleti değildi, islamiyeti de temsil ediyordu ve bu dindar şairin kalbindeki acı çok derindi. Ancak sanırım onun kalbinin ümit odası çok iyi çalışıyordu. Ümidini hiç kaybetmesi. Bakın ne diyor: “Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen alsancak; Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.” Bu marşın adı İstiklal’dir.Bu marş bir milletin kurtuluş harbinin manevi alt yapısını oluşturmuştur ve ruhumuzu felaketler karşısında daima ayakta turmuştur / tutmaktadır. Kuvvet aldığı güç kaynağı da başka bir şiirinde gizli. “Allah’a dayan, Sa’ye sarıl, Hikmete ram ol… Yol varesa budur,